fotograaf Rob van Dam : www.robvandamfoto.nl
Edwin: “Aan het slot van het Schilderijen concert vraag ik altijd of er iemand een stukje piano wil spelen: “Maar niet beter spelen dan Misha anders wordt zijn middag bedorven”.
Daar wordt dan zo gezellig om gelachen. Vooral door Misha. Vingers gaan in de lucht. Kinderen voelen zich kennelijk vrij en durven te spelen.
Soms komt een kind dat nog nooit les gehad heeft, dat worden dus “eigen composities”.
Daarna of er iemand op ballet zit. Een wonder dat er dan een klein turfje naar voren komt. Gaat geheel op in de eigen fantasie en danst, en danst en danst op een stukje balletmuziek gespeeld door Misha.
De ontmoetingen na afloop van het concert zijn altijd een voorstelling op zich. Ik stap het podium af en een meisje met een ernstig gezicht “U hebt het knap gedaan”.
Vooral dat ernstige gezicht. Dan ga ik ook ernstig kijken steek mijn hand uit en zeg ”Dank je wel. Daar ben ik blij mee”.
Een meisje gaat als een balletdanseres op haar tenen staan nota bene in gymschoentjes.
Er waren ook mensen zonder kinderen. De jongste bezoeker was een baby’tje in een draagtasje op de borst van de moeder “U zat bij mij in het vliegtuig, ik ben stewardess”.
Wat is dat altijd leuk. Er was een high tea voor iedereen met broodjes, karamels, koekjes, limonade en thee. Kinderen konden tekeningen maken geïnspireerd op wat zij gehoord hadden, prijsuitreiking de volgende dag. De docenten van de muziekschool met hun instrumenten die geprobeerd mochten worden. Zij doen goed werk. Of ik nog even achter het drumstel wilde zitten als Ome Willem. Rappapa, rappapapa . Een volle kerk in Weesp met de aardige koster Agnes. Het festival met liefde en goed georganiseerd. Ik had een leuke middag met het gevoel dat er zeker kinderen en andere volwassenen op een nieuw muzikaal spoor gezet zijn. En dat is de bedoeling”.
