Foto’s: Rene Knoop
Edwin: “Negen concerten in 4 dagen. Dat maak ik niet iedere week mee. Het was heerlijk. Ook het idee dat ongeveer 6000 leerlingen bij de 7 schoolconcerten waren.
Ik heb geen verschil in aandacht gezien met kinderen rond 1979 ( van de vorige eeuw, dat klinkt zo lekker dramatisch). Zij zaten niet te swipen om naar de volgende pagina te gaan.
Na afloop even de zaal in om juffen te omhelzen nadat ik als slotwoord zei dat ik als ventje altijd verliefd was op mijn juffen. De omhelzingen waren warmhartig waarbij ik van die leuke aaitjes over m’n rug kreeg.
Dat noem ik nou nog eens goeie “vrijwillige secundaire arbeidsvoorwaarden”.
Bij één concert zaten 7 dove kinderen op de eerste rij met op de rand van het podium een doventolk. Zij had eerst het draaiboek van mijn verhaal ontvangen.
Wat zij moeilijk vond was om in gebaar aan te geven hoe Mozart achterstevoren praat als het tegen de paarden voor de wiebelende koets roept “trof, trof, poh, poh! “.
Elk kind had een ballon op schoot, daardoor konden zij met hun handen de trillingen van de muziek volgen. Nóóit geweten.
Twas natuurlijk ook aanpakken voor het orkest. Elk concert voor de volle 100 % erin. Vóór het concert waren er ook musici in de hal of gang om kinderen kennis te laten maken met de muziekinstrumenten. Klasse.
Daarmee brengen zij de liefde voor hun instrument over op de kinderen.
Er waren 4 wonderkinderen die Mozart’s KV 1e speelden. Eén van de 4 kwam uit Zeeland gereden. Om 6 uur in de auto met vader, moeder, opa en oma.
Kijk dat noem ik liefde voor muziek en concert. De wekker waardoor Mozart wakker werd uit een zware droom werd zo pittig vertolkt door de triangel dat de klopper brak. Nog nooit in de muziekgeschiedenis voor gekomen.
Wereldpremière. Als verrassing vond ik na het laatste concert een triangel klopper in mijn kleedkamer. Wat aardig. En wat het Gelders Orkest niet al meer kan:
kunstfluiten, deurgeklop, paardenvoetjes, briesen, steen door de ruit, de glasbak, de hoorn spelende ruiter op een stokpaardje,
een serenade gecomponeerd in de keuken en in Es voor 8 spelers, een op het hoofd van Mozart landende bloempot, het openen van een roestige deur.
En óók nog eens geweldig spelen, samen met de zwaaibaas en de concertmeester.
De 2 familieconcerten waren heerlijk. 1600 bezoekers. Drie generaties in de zaal. Ook mensen zónder kinderen. Mijn verhalen zijn tenslotte “Voor kinderen en andere volwassenen, voor volwassenen en andere kinderen”.
Dank aan artistieke zaken, inspectie, educatie, marketing en anderen.
Het was een memorabele week! En dat was het”.
